Na een zeer warme nacht die daardoor dus ook maar heel kort was kunnen we vanmorgen zeer vroeg op pad. Het wordt niet donker en dus hebben de Finnen in de huisjes maar geen leeslampjes bij de bedden gemonteerd. Ik kom daardoor op het geniale idee om de gordijnen te openen. Het wordt immers toch niet of nauwelijks donker hier. Toevallig ontdek ik een klein hoog raampje dat voorzien is van een hor en dus open kan. He, eindelijk frisse lucht. De spray tegen de muggen is sowieso al niet lekker, laat staan in een veel te warm hok. We geven de koelkast de schuld van de warmte, maar ja een deur open zetten gaat niet. Het stikt hier, zo dicht aan de waterkant van de vliegjes. Amber heeft als enige in het huisje enig ontvangst. Hein en ik gaan daarom maar naar de receptie. Daar hebben we tenminste volle ontvangst. Eerst hebben we het al even buiten geprobeerd, maar de foto's uploaden vergt een eeuwigheid en vlak voor ze compleet zijn blijkt er een fout te zijn. Dat is helaas ook zo bij de receptie. Dus geen foto's uploaden. Dan maar op tijd naar bed,nou ja het is wel alweer half twaalf. Het geweldige bankje uitvouwen om vervolgens op een opengevouwen rugleuning als matras te mogen liggen. Hein grapt dat hij een rendier hoort, maar laat snel even een wind. Hij ligt vervolgens te schuddebuiken op bed waardoor de gassen vrijkomen en wij allemaal willen vluchten. En het is hier al zo lekker fris, de lul. Na een veel te korte nacht, waarin ik elk heel uur heb gezien, gaat Hein om 7 uur plaatselijke tijd douchen. Het is dan eigenlijk nog maar 6 uur onze tijd. Hij is wel erg vroeg vanmorgen. Als hij terugkmt blijkt hij internet te hebben en kan hij toch nog wat foto's uploaden. De buren rijden even later al weg. Wij volgen op ongeveer een half uur achterstand. Het is nu 8.30 uur Finse tijd. We vertrekken uit Muonio, niet nadat we getankt hebben bij de plaatselijke Shell pomp. Dan begint een reis van, volgens de navigatie ruim 500 Km. Al vrij snel ziet Hein de keerste rendieren weer. En na 100 Km ziet hij 2 elanden. Ik kijk te ver weg en mis deze. We verwachten echter nog veel meer van die beesten dus we stoppen niet. Amber slaapt al en Joëlle is weer intensief met haar iPad spel bezig. Hein stopt bij een souvenierwinkel. Deze is om 10 uur echter nog steeds gesloten. Even later heeft hij geluk. Deze is wel open. Hij komt weer naar buiten met twee stickers en lekkere broodjes. We kunnen weer verder, volgens het kaartje nog veel kilometers te gaan. De wegen zijn niet slecht, maar ook zeker niet comfortabel. Dan ineens zegt Hein dat ik het fototoestel moet pakken. We zijn al bij de grens. Ik kan nog net de foto maken en nog eentje van de Noorse vlag. Gelukkig heb ik onderweg nog een paar foto's van het landschap gemaakt, want Finland duurde korter dan we dachten. De reis gaat verder, maar duurt voor mijn gevoel wel langer. De weg is hier behoorlijk smaller en de Noren die er rijden schieten niet op. Plosteling zijn daar ineens krappe bochten en hoge hobbels. Nu weten we waarom de snelheden zo laag liggen. Na een gigantische tijd eentonig te hebben gereden is het tijd voor een sanitaire stop. Net nadat we onze lekkere broodjes hebben gehad komen we een parkeerplaats met WC tegen. Daar ga ik echter geen enkele boodschap op doen. Het is er zo goor, dan liever in de natuur. De regen en de wind trotserend lukt het gelukkig wel. Dan gaan we weer verder. Nu echter op de 92. Nog langzamer, want deze is nog smaller en hobbeliger dan de 93 die we net hebben verlaten. De navigatie laat zien dat we steeds verder van de bestemming afkomen. Ze wil ons via Alta laten rijden, maar dat doen we over een paar dagen al. Nu willen we onderlangs via Karasjok. In Karasjok komen we Nederlanders tegen uit Breda. Zij zijn met een paar Volvo's en een Renault bus en een renault 5 een Scandinavië expeditite aan het maken. Ze pauzeren even bij het Sampi center. Wj kijken het even aan hier. Het is niet echt wat we zoeken. Amber voelt zich niet lekker en dat allemaal bij elkaar zorgt dat we besluiten dan maar weer verder te rijden. Na Karasjok is het nog 50 Km en dan ligt de camping aan de linker kant van de E6 tegen een meertje aan. De reis verloopt verder prima. Tegenvallend is het dat je gewaarschuwd wordt voor overstekende beesten over een lengte van 40 Km, maar dat je over deze gehele afstand er niet één tegenkomt. Zelfs niet op een bord. Gelukkig hebben we de foto's nog. Dan zijn we in Skoganvarre. De camping ziet er niet verkeerd uit. Het huisje heeft echter, maar één kookpit. Hein kan de foto's uploaden. Joëlle stoeit verder met haar spel en kan weer twitteren, terwijl Amber op bed kruipt methaar iPhone. Hein en Joëlle gaan even later een boerenomelet bereiden. Daar smullen we heerlijk van. Nu nog even een verhaal maken van vandaag, zodat onze volgers weer helemaal bij zijn. Dat kan heerlijk buiten, bij 10 graden Celsius aan de rand van het meer. Check de foto's voor mijn uitzicht. Misschien schrijf ik vanavond nog wel wat meer, maar waarschijnlijk duiken we vroeg in ons nest. We zijn allemaal best wel een beetje moe.