Vanuit Te Anau Downs vertrekken we redelijk op tijd naar Milford Sounds. Amber rijdt ons keurig naar de eerste stop. Mirror Lakes. Een smalle strook meertjes vlak langs de weg waar je omdat het in de schaduw ligt de zonverlichte bergtoppen van de overklant geweldig in kunt zien. De watertjes doen hun naam eer aan.

We maken nog enkele sanitaire stops (ochtendblaas) en genieten vooral van de bergen waartussen, waarover en waarlangs we rijden. Vooral de enkele richting stukken zijn verrassend om nog maar te zwijgen over de stroken waar je nie mag stoppen vanweg lawinegevaar of vallende stenen. Maar de rit alleen is een bezoek aan Milford Sounds meer dan waard.

Bij Milford aangekomen is er eigenlijik maar één mogelijkheid en dat is de parkeerplaats op. daarna ruim 300 meter lopen en je komt in een modern en effectief ingericht Visitor Centre. Aan de andere kant van het gebowu liggen de schepen aan de steigers. Wij zijn lekker op tijd en dus is de boot nog met zijn tochtje bezig.

Keurig op tijd komt de Jucy Cruise er aan. De boot heet Maiden of Milford. Aan boord kun je een hapje kopen of een koffie variant. De thee is gratis, wat de chinezen die uiteraard ook weer in ruime aantallen aanwezig zijn goed past.

Na vertrek uit de haven blijkt dat we een fotografen echtpaar aan boord hebben. Zij met te veel scheuren in haar broekspijpen en te fout roze haar en hij met een foute omvag en een verkeerde baard, wat ons betreft. Ze hebben 2 megacamera's mee en een klein modern ding die hij op zijn telefoon aansluit om vanuit allerlei hoeken de boot in beeld te brengen. Ook heeft hij een drone bij zich die hij, als we bij een waterval (gebeurt 2 maal) halt houden op letterlijk meters afstand van de kant, de lucht in doet voor opnames van bovenaf. we hebben er geen last van, maar een risico vinden we het wel dat ding dat tussen ons en direct achter op het dek moet landen.

Bij de tweede waterval waarschuwt de kapitein voor vocht. Even later wordt je als je buiten bent letterlijk ondergesproied door de waterval. Amber is stoer en blijft er bij staan, Jet iets minder, die schiet een dek lager net als vrijwel de gehele bemensing van de boot.

De twee uur, die we op het water zijn geweest, vliegen voorbij en voor we er erg in hebben beginnen we aan de rit terug naar Queenstown. Wederom is het genieten. In Te Anau even tanken en een ijsje scoren om de route daarna snel weer te vervolgen.

We bereiken Queenstown net voor zevenen. We zitten in dezelfde accommodatie, maar deze keer in gebouw S, kamer 37. Een licht moderner gebouw waarvan alleen de kamerdeur niet op slot wil. Nadat we onze spullen op de kamer hebben gedropt vertrekken we richting Ferg voor wederom, zo hopen we, een heerlijke burger. Deze keer To Go.

De dames hebben honger, want hebben beide een hele burger besteld. In het huisje blijkt dat de dames hun ogen groter waren dan hun maag en de boeren van de cola of L&P zijn dan ook niet van de lucht, maar desondanks gaan halve burgers de vuilnisbak in. Maar lekker zat zijn we wel.

Het lijkt er op dat Amber zometeen nog even op stap gaat. Een klasgenootje zit in Queenstown en de dames willen even wat samen drinken. Het toeval wil dat dit klasgenootje afhankelijk van interpretatie van familiebanden en relaties via een redelijk korte lijn ook nog in de familie zit of er dicht bij zit. Mirjam is net als Amber een nichtje van Erik. Ja ook aan deze kant van de aardbol blijkt de wereld erg klein.

Ik ga uitbuiken en stop daarom met bloggen. Hopelijk tot morgen vanuit Christchurch.