We kunnen, na een overigens heerlijk ontbijt, niet snel genoeg vertrekken uit dit godvergeten oord. Fatsoenlijk internet kennen ze niet. Inmiddels ben ik er achter dat dat ook in Namsos niet echt geweldig is. Hein en de meiden hadden zich Enorm verheugd op een hockeywedstrijd, maar zien er helaas niks van doordat het beeld 4 seconden beweegt en dan vervolgens zeker 20 seconden stilstaat. We hebben een lange rit onder de wielen. Veel natuur gezien en een enkele bergpas genomen, vanwege wegwerkzaamheden. Ondanks dat het weer vanmorgen slecht begon met regen en dat het nu nog heerlijk zomers is met bijna 18 graden maakt de slechte internetverbinding en vooral het feit dat ik moe ben, dat de inspiratie aan de mager kant is. Vandaag dus geen al te lang verhaal. We rijden tegenwoordig weer op gas en Hein zoekt dan ook braaf dagelijks op waar de dichtsbijzijnde gastank is. Vandaag hadden we er 2. Beide op de route. De tweede was geen succes. Staan we eerst ruim 10 minuten te wachten op een duitser komt Hein er vervolgens achter dat het slechts een pomp is waar je met klantenkaar kunt tanken. Hoe die duitser dat gedaan heeft is ons een raadsel, maar zo nodig moesten we nou ook weer niet tanken. Dan morgen maar weer. We zijn vandaag weer onder de poolcirkel gedaald. Hein heeft bij de souvenierwinkel een Norwear vest gekocht. Lekker warm zij hij er bij. We hebben er de gebruikelijk plaatjes geschoten en zijn weer verder gereden over de hoogvlakte. Vlak langs de Zweedse grens zijn we gereden. Niet dat dat op zich bijzonder is, want er loopt toch maar één weg van noord naar zuid door Noorwegen. We hebben een waterval gezien met hoogte verschil van 17 meter. Daarbij hebben we een heerlijk ijsje gegeten. Later gaan we een grotere zien. Naar verluidt de grootste van Noorwegen. Dat is echter nog wel 150 Km verderop. Ik slaap daarvan een kleine 100 en de meiden nog wel meer. Hein heeft het stuk op hoge snelheid gereden. Dat kon zo zei hij, want vanmorgen zijn we de enige politiewagen die in dit deel van het land gestationeerd is al gepasseerd. Aangekomen bij de zalmtrappen en de grote waterval, blijkt het ding kunstmatig te zijn en niet in gebruik vanwege te weinig water. Wij zien overal water, maar ee is te weinig om het water te laten vallen. Maar goed dat we de andere nog gezien hebben. Het mooiste moment van vandaag was de touwbrug waar Hein niet over durfde en ik halverwege besloot terug te keren. Zo gemakkelijk voelde het niet. Tegen het einde zat Hein weer eens te loeren naar een LPG pomp. Dat deed hij jzodanig dat we bijna in een greppel, terecht kwamen. Nou weet ik niet of ik morgen nog wel weer ga slapen in de auto. Hein zet intussen de foto's online en dan is het tijd voor koffie een kaartje leggen, nog even lezen en slapen. trusten en tot morgen.