Vandaag een grijze dag met regen en motregen. We besluiten na veel leeswerk en uitslapen voor de jongste, om naar Bastogne te rijden. De Renault houdt zich keurig an de wens van ons allen en we bereiken Bastogne. We laten het Museum ter herinnerig aan de 101st Airborn voor wat het is en rijden door naar het War Museum.

Druk is het op zeker, de rij staat zelfs buiten. En dus ........ In de regen. Maar na een klein kwartier zijn we toch binnen. Jet wil als goede Hollandse de korting van €2,- pp door te betalen met haar Mastercard. Gelukkig doet die het niet en dus hoef ik me voorlopig geen zorgen over mijn vrouw en haar creditcard te maken. Dan maar met PIN betalen. De kassadame laat de korting gewoon staan en dus is Jet blij.

Het museum heeft een fraaie tentoonstelling over de gehele Tweede Wereld Oorlog, waarbij je door de tentoonstelling geleidt wordt met door koptelefoon sprekende hoofdpersonen. Erg leuk om naast de Belgische Emiel (13), zijn juf, een Amerikaanse soldaat, ook een Duitse soldaat te horen. Verschillende perspectieven over dezelfde slag waar ik nu al 7 vakanties over lees en DVD's van kijk.

De slag om Bastogne, Battle of the Bulge, zoals de amerikanen het noemen. Nadat we vernemen dat de ouders van Emiel hekaas ook het einde van de oorlog niet halen, zijn we er door. We nemen nog een kijkje bij het grote monument dat buiten staat. Ook indrukwekkend is de kleinere Screaming Eagle. Die kan ik mooi als toegangsscherm op mijn iPhone plaatsen.

Overleg met Joëlle levert op dat we via Foy en daarna de kortste route terugrijden naar de camping. Vlak nadat we bij het museum wegrijden moet ik linksaf, maar daar is helemaal geen weg. Dan maar door en zien wat de navigatie zegt. We rijden langs het Bois de Pai. Het bos dat in de vorm van het Unicef- logo is aangeplant en waar elke teruggekeerde veteraan een naamplaatje bij een boom kreeg en krijgt. Dat zullen er de komende tijd niet zo gek veel meer zijn, want die mannen zijn al erg op leeftijd of.........

Nog geen kilometer verder staan een paar auto's en..... ik zie een bord Bois de Jacques

Het zal niet waar zijn, rij ik zonder het te weten nu al op de plek waar Easy Company van het 506e Paratroopers Infantry Regiment van het 101st Airborn Division een paar weken de grootste slag gevoerd heeft om uiteindelijk Goy te veroveren, gevolgd door Noville. Noville waar Emiel woonde en waar zijn moeder door bommen gedood en zijn vader door Duitsers gefusileerd werd.

Tegenover het bord Bois de Jacques staat het door Tom Hanks mede-onthulde monument ter ere van Easy Company en de doden die hun leven in dit productiebos lieten. Na foto's gemaakt te hebben loop ik. Een stukje het bos in en zie een dennenbos zoals dat ook rond Norg volop aanwezig is. Het landschap is hier iets grilliger, de heuvels zijn hoger en de dalen dieper.

Even verderop lopen de toeristen zelfs in het bos de kuilen te fotograveren waarvan zij er van uit gaan dat het de zogenaamde foxholes zijn. Het kunnen evengoed inslagen van granaten zijn geweest. Ik besluit om dat te laten voor wat het is. We rijden de heuvel af richting Foy en links van ons zien we de velden waarover de mannen nu zo'n 70 jaar geleden naar beneden renden. Toen door de sneeuw met een spervuur van Duitse soldaten die het op hun leven gemunt hadden. Dat is nog n best eind denk ik.

Foy zelf stelt geen ...... voor. Een kleine vijftig huizen schat ik. Doel van de Ardennen vakantie was Bois de Jacques en dat is bereikt.

De navigatie voert ons via kleine weggetjes weer vlot terug naar de camping. De dames halen pizza. Een Belgische pizza heeft kaas als hoofdbestanddeel, maar dan in een hoeveelheid dat het onderscheidt tussen salami, Margerita of Hawai niet met het blote oog waar te nemen is. De smaak is goed, maar de beet voelt aan alsof je een taai stuk oude kauwgom in je mond hebt. Ach het is ook eten.

Na het eten gaat Joëlle met de campjngjeugd naar het dorp er is feest vanwege één of andere koningsactie in 1831. Wij besluiten om 21:30 uur ook nog ff te kijken. Het vuurwerk staat opgesteld voor de kerk en daar weer direct voor een podium, wasrop de plaatselijke kapel haar jaarlijkse uitvoering lijkt te geven. Verder zien we allen tafels met drinkende lui en een paar eettentjes. Een rondje rond de kerk leert ons dat dorpsfeest in België net als in Nederland om het nuttigen van alcohol gaat. Avhter de kerk staan ook nog mortieren opgesteld. De diameter is zeker 15 cm. Gelukkig is er een rood-wit lint langs gespannen, anders zou het gevaarllijk kunnen zijn. Wij gaan terug naar Camping Bertrix, dit is niks voor ons