We vertrekken om 9 uur nadat we eerst nog snel even een boodschapje hebben gedaan. Broodjes mee voor onderweg, altijd handig een broodje bij de hand.

Het is rustig bij de weg, dus de cruise control kan aan en we gaan lekker relaxed naar Schiphol.

Vlak onder Zwolle begint het gebruikelijke linksrijden voor al die mafketels die wel een auto hebben, maar niet kunnen rijden. Ik heb deze keer het opperhoofd van de mafketels voor me rijden. 120 per uur, niks op de rechterbaan en niet opzij. Ik duid met mijn hand, maar krijg een middelvinger. Dan maar rechts er voorbij. Ik sein mijn bijrijder in en ja hoor. Het opperhoofd der mafketels gaat versnellen. Zodra we de 150 kmh bereiken laat ik gaan. Ik zou over een kwartier gepland stoppen om de laatste vlucht in te checken, maar dat doen we dan maar nu al. Eerst nog even achter een paar vrachtwagens, kan de vingeroefeningen achter het stuur bedrijvende neef van Vettel alvast iets doorrijden en gaan wij straks wel weer verder.

Op de parkeerplaats een ford, haha het opperhoofd is ook gestopt. Ik heb 2 keuzes. stoppen en die gast voor z'n..... of verstandig zijn en doorrijden. Ik wil stoppen, maar rij door. Het opperhoofd doet nog een poging om me te stoppen. Als hij het echt wil heeft mijn natuur de neiging om gas bij te geven. Dat doe ik dan ook en hij is gelukkig verstandig en mijn stuur zo gewillig om er omheen te sturen.

De rest van de rit geen noemenswaardige gebeurtenissen meer zodat we na een rondje van de zaak bij het Spaarneziekenhuis arriveren bij de P+R. de bus brengt ons vervolgens naar Schiphol. In de bus even een broodje. Tenminste dat had tot de mogelijkheden behoort als mijn resigenoot de broodjes niet aan het voeteneind in de auto had laten liggen. Handig voor als we terugkomen. Hebben we een lekker broodje met franse schimmel kaas. Echt iets om me op te verheugen.

Schiphol, inchecken gaat prima. De laatste vlucht nog niet. dat wil hier ook niet. De dame bij de balie van China southern Airlines helt vriendelijk maar kan er niet bij. Straks bij het boarden waarschijnlijk wel zegt ze in chinees-engels.

Wij door de incheckmolen. Koffers zelf inchecken en stickeren. Beetje vreemd, maar wel effectief. Dan door de douane. Ook geen punt. Daarna naar de Mac voor een hapje. Beetje voedsel is wel handig. Weliswaar wat overdone natuurlijk na die lekkere broodjes van thuis.

Dan gaan we naar de gate. Eerst nog ff een sigaar in een te klein aquarium dat ze rookruimte noemen. Dan onderweg een flesje water en flesje sinas voor in het vliegtuig en een broodje. Je weet niet wat de voedselkwaliteit is in deze chinese vliegmaatschappij.

Aan boord hebben we goede plekken. Lekker bij de nooduitgang dus de beentjes kunnen tot china gestrekt worden. De vlucht verloopt prima, eigenlijk best wel saai. maar in elk geval comfortabel. het voedsel is weliswaar oosters, maar te doen. De tweede hap die we krijgen is een omelet. daarvan ga je boeren met zwavellucht. Heftige boeren die de rest van de vluchten me parten blijven spelen.

De overstap op Beijing verloopt prima. We hebben geen tijd over en worden heel vriendelijk geholpen door allerlei chinezen die ondertussen druk telefoneren en me tot haast manen. Hebben zij even pech. Ik ren niet en zeker niet op een luchthaven. Bij de douna willen ze mijn aanstekers hebben. Schuitemaker is blijkbaar erg populait in China. Ondertussen zijn onze begeleiders zich nog drukker aan het maken. Ook een ander stel en 2 meiden ondergaan dezelfde VIP-begeleiding. Luxe hoor, en ik maar denken dat we de goedkoopste beschikbare vluchten geboekt hadden.

Eenmaal in het vliegtuig blijkt dat ze op ons hebben staan wachten. 5 minuten later dna origineel bedoeld worden we teruggeduwd. Daarna taxiën naar de startbaan. Dit taxiën gaat erg langzaam en al met al kost dat een 5 kwartier extra waardoor we ruimschoots te laat vertrekken naar Huangzong.

In het vliegtuig vraagt een jongedame een stewardes of ze iets voor haar kan betekenen voor haar overstap naar Vietnam. Alle gegevens worden genoteerd, waarna naast me hetzelfde zich herhaald met een stel dat naar Hanoi moet. Daarna vraag ik haar hoe het met onze aansluiting zit. We moesten daarnet al de VIP-tour doen en dat zal straks ongetwijfeld niet beter zijn. Zeker nu we net 5 kwartier verspeeld hebben.

De stewardes komt terug na overleg met de piloot. Hij heeft de thuisbasis gecontacteerd en komt er op terug. Ik verwijs de stewardes naar het andere stel en de meidne die net als wij naar Oackland moeten. Ze schrikt als ze hoort dat het er meer zijn en rent na de tocketnummers verzamlet te hebben naar de piloot.

Als ze terugkomt heeft ze goed en slecht nieuws. Wij kunnen het waarschijnlijk nog net halen. Hanoi is onmogelijk en de jongedame wordt verplaatst naar Business Class om te versnellen bij het uitstappen.

Aangekomen op Huangzong worden wij meteen onder de hoede genomen door een chinese atleet die aan de Olympische spelen heeft deelgenomen bij het snelwandelen. Op enig moment bij een lange gang wijst hij ons de ricjting en blijft zelf achter. Dan komen we bij een electrische wagen waarmee we verder gebracht worden. De anderen waren al uit ons zicht verdwenen in de lange gang, maar bij de check-in balie staan ze in de rij. Onze begeleider maakt ruimte. We zijn meteen aan de beurt. De baliemedewerkster wordt tot spoed gemaand, want ze moppert iets wat ikk niet kan verstaan maar op zeker iets betekent als ik haaste me al en kan niet nog sneller.

De geboekte stoelen zijn niet naast elkaar maar tenminste wel op dezelfde rij. Het andere stel zit op rij 37 en 58. Na het inchecken worden we wederom door een dounae geleidt. De meiden blijven nog weg. Uiteindelijk komen ze er toch aan. De douane had deze keer hun aanstekers gevonden en dat duurde al met al dus wat langer. In de rij helpen wij ze naar voren door ze onder de touwen door te helpen. Dan mogen we zelfs bij de VIP-poort. Om onze spullen gescand te krijgen in een fluwelen bakje.

Na de douane en de scan moeten we onder begeleiding van de olympische kampioen snelwandelen naar de gate. De rest is er al en ik loop door in eigen tempo. ondertussen gebruik te maken van de electrische loopbanen. Uiteindelijk zijn we niet de laatsten en ook niet de eersten die aan boord gaan. maar we hebben het gehaald. Krap 5 minunten later gaan de deuren dicht.

De stewards zijn bezig aan een stoelenruil. Het andere stel heeft geluk en kunnen naast elkaar zitten. Wij hebben pech. Lukt niet. Dan biedt de jongedame naast me spontaan haar plaats aan. Zij vindt het ook leuk om dat te doen als we in de lucht zijn en niet nu al. Leuke verrassing.

Eenmal in de lucht kunnen we naast elkar zitten. Toch wel leuk als je 11,5 uur moet vliegen. Geen rookpauzes en ook geen voedsel en drank momentje hebt gehad.

Na een vlucht waar we met veel korte slaapjes een behoorlijk gat in laten ontstaan, landen we iers eerder dan gepland op Oackland. Na de immigratie en toestemming om het land binnen te gaan moeten we nog even wat tax afrekenen voor teveel meegebrachte sigaren. Leidt ze wel af van al dat voedsel dat we mee hebben voor Amber. Het traject naar het taxkantoor leidt voor de deuren langs waar Amber al staat. De weegschaal is stuk. Ze wil toch wegen en neemt de sigaren mee. Komt even later terug en vraagt of ik ze voor €90 toch wil oproken. Ik zeg dan ja en betaal braaf.

Dan mogen we door en kunnen we knuffelen.