Al ruim voor de wekker afloopt zijn we wakker, misschien toch iets van een jetlag? Maar dat is helemaal niet erg, we kunnen vandaag de tijd goed gebruiken. Redelijk rustig aan en toch heerlijk vroeg vertrekken we naar het zuiden, Rotorua staat op het program. Het is drie uur rijden vanaf Auckland maar het schijnt zeer de moeite waard te zijn dus we gaan ervoor. Hein speelt voor interval vandaag, ruitenwissers aan, ruitenwissers uit. Ook wordt er even zo vaak de zonnebril op en afgezet. Een leuke rit toch wel brengt ons naar het zuiden, om precies te zijn 30 kilometer voorbij Rotorua. Overigens moet Orua het Maorisch zijn voor ei. Het stinkt hier inderdaad naar Rotorua's.

Wai-O-Tapu is onze echte bestemming, aan de geur van rotte eieren merken we dat we ons doel steeds dichter naderen. Men zegt wel eens: het geluk is met de domme, nou in dit geval gaat dat natuurlijk niet op maar wij hebben wel de mazzel dat het droog is zodra we de auto verlaten.

Net als alles hier eigenlijk betalen we een stevig bedrag aan entreegeld en mogen we Thermal Wonderland naar binnen. Het ruikt hier echt zo vreselijk, hopelijk maakt wat we zien een hoop goed. Niets maar dan ook niets is teveel gezegd, de ene oh is nog luider dan de andere. We hebben dit nog niet eerder gezien.

Na enkele kleine maar wel mooie geisers komen we aan bij de champagne pool. Het is in het echt net zo mooi als op de foto in ons boek. De selfieknop gaat aan, er worden vele mooie plaatjes geschoten, met en zonder ons eigen gezicht.

Na de wandeling door het park besluiten we ons bezoek aan het betaalde deel van het park met het kopen van enkele aandenkens en koffie met wat lekkers. Heerlijk, cappuciono onder de geur van.....

We stappen weer in de auto en rijden nog even langs de vrij toegankelijke Mudholes. Die zijn qua spuitwerk nog wel spectaculairder dan de anderen. Alleen de kleur blijft saai grijs. Dan vangt de terugreis aan. We besluiten via Morrinsville te rijden. Bijna op de route en de vestigingsplaats van de Schuitemaker-dealer. De navigatie wil ons een groot deel langs dezelfde weg terug hebben, maar dat doen we mooi niet. Nog meer van het landschap genieten terwijl we door de regen met de ruitenwisser mogen spelen om het zicht toch een beetje acceptabele te houden. Er liggen overigens wel erg veel dode en vooral ook platte beesten op de weg. In elk geval één er van heeft het geluk door een roofvogel verscheurd te worden.

Het is ook geen wonder dat vele egels en hazen de dood vinden op de weg. Al die auto's rijden immers links en als je dan bij het overstekken even niet je volgiorde van kijken er op aan past, is dat soms erg vervelend.

De dealer is niet aanwezig. We laten een visitekaartje achter bij de receptie en na het nemen van een foto gaan we richting Amber. Eerst nog even bij het motel langs en dan pikken we onze dame weer op. Zij heeft geen idee waar we deze keer zullen eten. Wij moesten wat bedenken. Uiteindelijk gaan we eerst nog ff tanken om daarna via Queenstreet naar Ponsonby te rijden. Bij de Little Easy pub lijkt het vanuit de auto niet erg druk. Als we er binnen gaan blijkt dat mee te vallen. Er is ruimte voor ons. Een kippevlees, varkensvlees een T-bone steak en een portie uienringen gaan er met een drankje prima in. Tikken ze je zomaar $123 voor af hier. Het smaakte goed.

We brengen Amber weer terug naar het Empire, waarbij we toch maar een keer even een heel klein stukje rechtsrijden. Tot grote schrik van de local die dat ongetwijfeld niet erg amusant vond. Dan op naar Siësta Motel schrijven en slapen is het devies.