Na Makarora heb je het idee dat er toch nog iets is zonder internet en mobiele telefonie. Zelfs Amber met haar NZ abonnement is meer dan 24 uur afgelsoten van het echte leven. Geen service zegt het ding.

Na ons voedsel van gisteren zij we erg vroeg ons bed op gaan zoeken en vanmorgen slaan we het ontbijt over. De tent is nog dicht als we gaan rijden. Na ongeveer anderhalf uur bereiken we het eerste echte dorp en warempel daar is in een General Store een zeer geod ontbijt te koop. Dat gaat er goed in. Ook de koffie is hier best te pruimen en...... We hebben service. Al snel komen sms'jes van verontruste thuisblijvers binnen die zich afvoregen waar we uithingen. Nou wij waren door gebrek aan civilisatie van de wereld afgesneden.

De reis brnegt ons vandaag naar Wanaka, waar we in The Puzzling World wen doolhof ontcijferen en een wereld van ilussies bezoeken. Erg leuk om ook het personeel hier actief te zien. Ze hebben op 1 na allemaal een handicap die menigeen van het normaal functioneren zou afhouden, maar hier runnen ze de hele tent.

Na Puzzling World gaan we in het dorp de lokale supermarkt verkennen. New World is hier gelukkig belend. Een grote supermarkt waar wel alles gewoon te koop is. Dus worden de voorraden aangevuld en kunnen we weer door. Na een tocht over de Southern Alps via het Crown gebergte dalen we af via de ene haarspeldbocht na de andere. Waren we gestegen tot ruim 1100 meter is het nu in enkele kilometers terug naar 450 meter.

We bereiken Queenstown net na de middag. Inchecken danmaar. De verwachte luxe is het helaas niet. Wle internet, maar een gezamenlijke sanitairvoorziening. Wle goed maar gezamenlijk. en een gezamenlijke keuken en living zijn wij niet echt van. Maar gelukkig allemaal in hetzelfde gebouw als de slaapkamer waardoor het comfort een stuk beter is dan dat spul van gisteren.

Na de meeste spullen in de kamer te hebben gelost gaan we naar de stad. OM precieser te zijn naar The Gondola's. Er komt net een aprkeerplek vijr waar we snel gaan staan. Dan naar binnen. De meneer achter de kassa gniffelt als hij ons ziet overleggen over wt we willen. 1 luge ritje pp of toch 3. Amber gaat voor de Family-offer. Helaas Amber, daar ben je te oud voor (tot 14). Dan maar 2 stuks 2 ritjes en 1 van 3. Uiteindelijk zegt de man dat neimand een enkel ritje koopt en dat 2 ritjes echt te weinig zijn. Dan maar 3 voor allemaal.

Met de gondel stijgen we naar bijna 800 meter hoogte. Daar mogen we een helm op om vervolgens met een skilift nog een 100 meter hoger uit te komen. Daar krijgen we eerst instructie over de werking van de skelter en dan gaan we.

Hier en daar dalen we met ware doodsverachting af en passeren we elkaar op miraculeuse wijze. Jet toont zich een ware coureur door net als Vettel een Maxje uit te voeren. Ze heeft niet echt door aan welk gevaar ze zich hier blootstelt. Het in de bocht hangen helpt Hein in de derde omloop aan een zinderende snelheid waarmee hij met gemak AMber voorbij stuift om zich even later zonder enige vorm van zelfprotectie in een afdaling te storten. Als dat fout gaat is het ook echt fout denkt Jet. Even later wact hij keurig voor de foto. Maar Jet denkt, dit is mijn kans en vervolgt ze haar blokkade acties. Schijnbaar telt het vooraan willen rijden meer dan de snelheid van de rest.

Na dit leuke event nemen we een bakje in het restaurant en heeft Amber haar skelterfoto in de tas. WimLex en Max zijn inmiddels ook in het land aangekomen. Zij zijn nu in Christchurch en zullen ook wel even onder indruk van de verwoesting zijn.

Wij gaan op zoek naar DE Bungy brug van het land. Maar dat is best lastig zonder goed adres. Na een tochtje van circa een uur belsuiten we dan maar naar Fergburgers te gaan voor een hapje. Die brug zoeken we morgen wel op. Inmiddels schemert het en wordt er toch niet meer gesprongen.

Bij Fergburgers schijn je de beste burgers ter wereld te kunnen eten. De rij staat er vaak meterslang op de stoep. De tent is 21 uur per dag open en constant druk. Wij hebben blijkbaar geluk. De rij reikt net tot aan de stoep. En ongeveer 30 minuten nadat we in de rij gingen staan staat het voedsel voor onze neus. Hein een Big Al, maar dan zonder ei en de dames elk een half Tropical Swine. Met friet uiteraard en een colaatje. De productie gaat hier in een soort van lopende band vorm. Burger op de grill, daarna kaas en spek er op. Een andere lijn bereidt het brood voor en de sla en de saus etc etc dan kmot de briegr erbij, papiertje er om en klaar is de burger. Zeker 8 man zijn hier bezig om constant in een enorm tempo biurgers te maken.

Het smaakt bijzonder goed en is niet eens overdreven vet. Een burger bij de MAc is minder lekker en vetter om maar niet over de BurgerKing te spreken. We gaan terug naar Pine Wood Lodge en zoeken onze kamer op. Een gesprek met Tara en haar vader is best gezellig. Ze zijn ook een rondje New Zealand aan het doen. Waarna zij in Auckland wil gaan werken voor een half jaar.

Hein gaat nog een sigaar roken en dan gaan we maar weer eens onder zeil. Ondertussen niet om te slapen maar om onze terug gevonden electronische snelweg te verkennen en de schade van een dagje zonder in te halen.