Een reisdag vandaag. We vertrekken deze keer definitief uit Queenstown. Christchurch is het reisdoel. Een appartement aan het strand hebben we gereserveerd. Helaas regent het de hele dag.

We verlaten Queenstown aan de kant van de Bungee. Verderop langs dezelfde weg is een nog spectaculairdere spring mogelijkheid. Helaas voor ons missen we de borden. Oftewel de borden staan er niet. Dat betekent zoveel als niks gezien dus doorgereden.

De weg kronkelt zich ondertussen over en langs de bergen. Dit duurt een paar uur voor het vlakker wordt. Na anderhalf uur rijden zijn we op een punt bij een grot meer waar we Mt Cook zouden kunnen zien als het geen regenachtige bewolkte dag was geweest.

We passeren verschillende dorpen om uiteindelijk na Fairlie een geheel ander landschap te rijgen en ellenlange rechte wegen waar je scherp moet blijven om niet vermoeid te geraken achter het stuur. Voor dat we daar aan beginnen moeten we in Fairlie nog een foto hebben van ene McKenzie die daar samen met zijn hond in brons vereeuwigd is. Wat hij gedaan heeft om dit verdient te hebben is mij geheel onbekend, maar dat zoeken we nog wel op.

Voorbij Fairlie en voor Geraldine moeten we een afslag hebben om richting Maori rotstekeningen te gaan. Ook hier herhaalt hetzelfde ritueel zich als vanochtend. Geen borden en dus geen afslag en dus geen rotstekeningen. Het boekje geeft bovendien aan dat de tekeningen voor een leek weinig interessant zijn en soms niet toegankelijk. Dat is niet aantrekkelijk om voor terug te rijden. Zeker niet als dat nog eens 30 km extra betekent.

Vlak nadat we een mega zalm gefotografeerd hebben in Rakaia gaan we over de langste vaste brug van het land om de laatste etappe richting Chirstchurch aan te vangen. AL snel bereiken we de eerste buitenwijken. Zo rijden we nog een halfuur waarbij we om het centrum heen rijden richting het strand. Daar vinden we het appartement feilloos.

Een beetje jammer is dat het achter een hek zit een hek dat dicht is en de intercom die er bij hangt wordt niet beantwoord. Dan maar bellen. En ja hoor een chinese dame antwoord en komt even later aanrennen, waarna het hek open gaat.

Inchecken en op naar appartement 8. De auto mogen we willekeurig waar neer zetten. Dat is logisch want het zijn allemaal K-plaatsen die nauwelijks toegankelijk zijn. Het appartement valt niet tegen. De kookmogelijkheden wel. Dan maar een restaurant. Amber googlet ‘Diner with Gaz’. De menukaart laat veel vis zien en de rpijzen zijn stevig. Daar hebben we vandaag geen zin in. Grappig is dat we de straat herkennen van de tramrit eerder. Een volgende poging bij een containerrestaurant, maar daar mag ik op de geheel lege parkeerplaats niet de auto plaatsen. Dan maar weer verder. Het menu sprak overigens ook niet aan.

Uiteindelijk belanden we bij MacDonalds, want de tweede eis is WiFi. Dan weer terug om in het Motel een fles wijn te legen en daarna te slapen. Voor ons alvast welterusten voor jullie werk ze en tot morgen.